Łeba – jedna z najładniejszych i najczęściej odwiedzanych miejscowości nad Bałtykiem. Położona w otulinie Słowińskiego Parku Narodowego (Światowy Rezerwat Biosfery- UNESKO), który może poszczycić się złotymi bardzo szerokimi , piaszczystymi plażami z unikalnymi na skalę europejską przepięknymi WYDMAMI RUCHOMYMI oraz jeziorami Łebsko i Sarbsko .
Miasto znajduje się w odległości 110km od Gdańska, 60km od Słupska i 70km od Szwajcarii Kaszubskiej przy drodze 214.
Bogata oferta turystyczna, zwiedzanie Łeby i okolic, piesze wycieczki po złotym piasku plaż i ruchomych wydm czy rowerowe wycieczki szlakami turystycznymi, to pewne punkty pobytu w Łebie.
Pobrzeże łebskie – królestwo złocistych plaż - to unikalne miejsce i jedyne na polskim wybrzeżu leżące w wyjątkowo zdrowotnej strefie klimatycznej. Zawartość soli i jodu w powietrzu , duże nasłonecznienie (45% większe niż na Śląsku ) i duża dynamika zmian atmosferycznych (naturalny inhalator dróg oddechowych ) sprawiają poprawę naszego samopoczucia i komfortu życia. Zwiększona emisja leczniczych związków soli i jodu , znacznie większe działanie odbitych promieni słonecznych od piasku, który zawiera 85% kwarcu .
Specyfika lecznicza mikroklimatu Łeby obejmuje schorzenia przewlekłe , nawracające – układu oddechowego, układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii oraz narządu ruchu i reumatyczne. Zdaniem lekarzy specyficzny mikroklimat Łeby ma ogromny wpływ na wzmocnienie układu odpornościowego organizmu i jest miejscem szczególnym o dużych walorach zdrowotnych i leczniczych. Kto raz zawita do Łeby , na pewno wróci ponownie.
Łeba jest atrakcyjna i piękna przez cały rok.
Słowiński Park Narodowy położony jest pomiędzy Łebą a Rowami na Nizinie Gardeńsko – Łebskiej. Północną granicą jest brzeg Bałtyku – 32,5km i dalej obejmuje jeziora : Łebsko (7140ha – max. głę. 6,3m), Gardno ( 2468 ha i głę. 2,6m) , Dołgie Wielkie (146ha i głę.2,9m ), Dołgie Małe ((6,3 ha i głę. 1,7m) oraz przylegające do nich lasy i 7 rzek z których największa jest Łeba i Łupawa . Park ma powierzchnię 18247 ha i składają się na nią: wody, lasy , torfowiska ,bagna, łąki i wydmowy pas mierzei z ruchomymi piaskami .Utworzony został 1 stycznia 1967 roku . Swoją nazwę zawdzięcza Słowińcom – Nadłebskim Kaszubom , którzy kiedyś zamieszkiwali m.in. obszar parku. W przeszłości teren parku stanowił zatokę morską, ale na skutek działalności lądolodu Skandynawskiego i póżniejszej działalności Morza , powstało pasmo wzgórz morenowych o najwyższym wzniesieniu Rowokół – Święta Góra Słowińców , Nadłebskich Kaszubów( 115m npm). Rowokół stanowi punkt widokowy na cały Park.
Między morzem a północnym brzegiem jeziora Łebsko wyrzucany przez fale morskie na plażę piasek, osuszany przez słońce i wiatr, wywiewany silnymi wiatrami dalej w głąb lądu tworząc w wyniku tego procesu wysokie wydmy ( 30 – 40 m) z najwyższą Górą Łącką -42 m npm. Największy obszar wydmowy znajduje się na Mierzei Łebskiej a jego powierzchnia wynosi około 500ha.
Wędrujące piaski przemieszczają się na skutek silnych wiatrów zachodnich i północno zachodnich z szybkością 3 – 10 m w skali roku. Siła działania wędrujących wydm jest ogromna, zasypując wszystko co napotyka na swej drodze. Jej moc zależy od siły wiatru, czoła wydmy, wysokości i ukształtowania terenu. Przesuwające się piaski usypują różnoforemne wzgórza tworząc niesamowity , wręcz nierealistyczny pejzaż. Na tym niezwykłym terenie , pełnym piaszczystych wzniesień i dolin można zobaczyć umarłe bory sosnowe , szczątki zasypanych drzew i charakterystyczną dla tego regionu szatę roślinną. Na wydmach można też zaobserwować ślady wędrówek różnych owadów i dzikich zwierząt.
Słowiński Park Narodowy wraz z unikalnymi na skalę europejską –wydmami ruchomymi- bogatą florą i fauną oraz specyficznym mikroklimatem został w 1977 roku włączony przez UNESKO do sieci Światowych Rezerwatów Biosfery, a w 1995 r. wpisany na listę terenów chronionych Konwencją Ramsarską o obszarach wodno błotnych o międzynarodowym znaczeniu przyrodniczym.
Słowiński Park Narodowy – miejsca warte odwiedzenia:
